کدام گروه از کم شنواییها با درمانهای رایج بهبود می یابند؟

کم شنواییها به دو دسته کلی  تقسیم می شوند:

الف) هدایتی

 ب)عصبی

دسته اول مربوط به ضایعاتی در گوش خارجی و یا میانی اند ، مثل نقص مادرزادی مجراو یا بسته شدن آن بدنبال تصادف ، جراحی ، عفونت ، تومورو غیره. این گروه با جراحی کاملاً قابل معالجه اند و درصورت سلامت گوش داخلی ، شنوایی قابل برگشت می باشد.

یک گروه از این افراد ، گوش میانی و داخلی سالم و گوش خارجی مسدود شده دارند و در صورتی که بخوبی جراحی بشوند امکان برگشت کامل شنوائی وجود دارد.

یک گروه ازاین افراد گوش داخلی و گوش خارجی سالم و گوش میانی معیوب دارند . عیب گوش میانی می تواند به هریک یا تمام اجزاء گوش میانی مثل پرده ، استخوانچه ها و عروق و اعصاب و مخاط گوش میانی یا فضای ماستوئید مربوط شود . دراین گروه امکان رفع بیشتر مشکلات مثل پارگی پرده گوش ، حذف عفونت ، حذف توده ها وکلستاتوم و بازسازی استخوانچه ها وجود دارد و می توان علاوه بر حذف عفونت، شنوایی را نیز برای بیمار بر گرداند . میزان بهبودی در این گروه به شرایط متعددی از جمله عمق ضایعه ، مدت استمرارعفونت ، تجربه جراحی، امکانات جراحی ، شرایط بیمار و ... بستگی دارد .

در گروهی از کم شنواییهای هدایتی به دلایل متعدد از جمله عدم علاقه بیمار به استفاده از سمعک ، وجود عفونت دائمی و ... بیماران نمی توانند از روشهای جراحی رایج بهره ببرند . در این بیماران می توان از انواع سمعکهای قابل کاشت استفاده نمود .

درگروهی از کم شنواییهای هدایتی امکان درمان بیمار با دارو وجود دارد و می توان با رفع علت (مثل عفونت)، شنوایی بیماررا درحد امکان بهبود بخشید.

موارد عفونت مزمن بندرت با درمان داروئی بهبود می یابند و این نوع بهبودی غالباً درافرادی میسر است که اخیراً دچار کم شنوائی هدایتی شده اند .

دسته دوم بیمارانی هستند که از کاهش شنوایی عصبی (یا حسی عصبی) رنج می برند. این افراد غالباً گوش میانی و خارجی سالم دارند و مشکل آنها به اختلالاتی در حلزون یا عصب گوش داخلی مربوط می شود . در صورتی که این گروه بتوانند از سمعک های موجود در بازار استفاده کنند نیاز به اقدام دیگری نیست ولی در صورتی که نخواهند و یا نتوانند از سمعک معمولی استفاده کنند امکان کاشت سمعک برای تعدادی از آنها وجود دارد که بایستی به مراکز تخصصی مربوطه مراجعه نمایند.